Pu29 to parowóz pośpieszny. Projekt Pu29 pochodził z biura konstrukcyjnego zakładów H.Cegielskiego w Poznaniu zatwierdzony w 1929 roku. Pierwsze parowozy tej serii zbudowano dopiero w 1931 roku i były to jedyne 3 sztuki. Jazda próbna pierwszego Pu29 odbyła się na trasie Poznań - Zbaszyń. Pociag o masie 760 ton, składajacy się z 19 wagonów czteroosiowych typu Pulmann, był prowadzony ze średnia prędkością 96 km/h  i uzyskał największą prędkość 110 km/h. Parowóz Pu29 był bardzo ekonomicznym parowozem jednak wada polegająca na zbyt dużym rozstawie osi skrajnych (parowozu z tendrem) wynoszący 21 195 mm , spowodował iż parowóz nie mogł się zmieścić na wiekszości obrotnic (w tym czasie na PKP tylko nieliczne obrotnice miały długość 22,0 m  , pozostałe do 20 m). To zadecydowało, iż nie podjęto produkcji seryjnej.

Parowóz ten miał ostoję blachownicową z blach grubości 35 mm.Ostoja podparta w pięciu punktach, z osprężynowaniem dolnym, z przodu miała zwykły wózek toczny dwuosiowy, a z tył półwózek Bissela. Obydwa wózki miały przesuw boczny po 100 mm, druga oś napędna miała obrzeża zwężone o 15 mm, a trzecia oś (dowiązana) przesuw boczny o 30 mm, co mimo dużej długości zapewniało wpisywanie się parowozu w łuki o promieniu 150 m.Osie zestawów kołowych napędnych były drążone wewnątrz, co zapewniało lepsze chłodzenie łożysk i lepszą kontrolę przy oględzinach. Do tego parowozu zbudowano tender serii 32D29, na wózkach Diamonda, podobny w konstrukcji do tendra serii 22D23, tylko o większej pojemności. Kocioł z szerokim stojakiem półpromienistym ,z miedzianą skrzynią ogniową ,drzwiczkami Marcottiego, miał w kołpaku parowym przepustnicę pary typu szwedzkiego. Ponadto był wyposażony w oczyszczacz wody zasilającej, zasuwy spustowe Friedmanna, zawory bezpieczeństwa typu Pop-Coale oraz urządzenie ciągowe w dymnicy tkz. petticoat.Do zasilania kotła w wodę zastosowano inżektory ssąco-tłoczące Friedmanna. Podczas eksploatacji zastosowano również po jednym inżektorze na parę odlotową systemu Metcalfa-Friedmanna, co przyczyniło sie do zmniejszenia zużycia węgla.
Silnik parowozu był bliźniaczy, o wewnętrznym wlocie pary, z dużymi suwakami tłoczkowymi, z wyrównywaczami ciśnień w cylindrach konstrukcji inż. Tatary i zaworem powietrznym Łopuszyńskiego. Zastosowano mechanizm parorozdzielczy systemu Heusingera i napęd na drugą oś.
Do smarowania cylindrów zastosowano smarotłocznię Friedmanna typu FS, sprzężoną ze smarotłocznią do olejenia łożysk osiowych. Parowóz był wyposażony w termometr do pomiaru temperatury pary w skrzyni suwakowej (pirometr), predkościomierz Haslera i oświetlenie elektryczne 24 V, systemu ERA. Parowóz miał hamulec powietrzny, samoczynny Westinghouse'a, oraz dodatkowy - niesamoczynny, zasilane przez sprężarkę trzycylindrową H11a3.

Dane techniczne parowozu Pu29:

Układ osi 2-4-1
Średnica cylindra/skok tłoka[mm] 630/700
Średnica kół napędnych[mm] 1850
Średnica kół tocznych[mm] 860/1200
Rozstaw osi skrajnych[mm] 13200
Długość parowozu(ze zderzakami)[mm] 15960
Ciśnienie w kotle[MPa] 1,5
Powierzchnia rusztu[m2] 4,8
Powirzchnia ogrzewalna kotła[m²] 237,0
Powierzchnia przegrzewacza[m²] 86,8
Obciążenie osi napędnych[t] 18,5
Obciążenie osi tocznych[t] 11,3/18,0
Masa parowozu próżnego[t] 105,6
Masa w stanie służbowym[t] 114,9
Siła pociągowa[kN] 135
Moc[kW] 1334 (1820 KM)
Predkość maksymalna[km/h] 110
Tender(32D29)
Liczba osi 4
Średnica kół[mm] 1000
Pojemność skrzyni wodnej[m³] 32,0
Pojemnośc skrzyni węglowej[t] 10,0
Masa tendra próżnego[t]  26,5
Masa w stanie służbowym[t] 68,5

Dane pochodzą z "Parowozy normalnotorowe produkcji polskiej dla PKP i przemysłu" Bogdan Pokropiński WKiŁ Warszawa 1987