LOKOMOTYWY PKP CARGO
spalinowa lokomotywa pasażerska serii SP32
W latach osiemdziesiątych następowała unifikacja obsługi trakcyjnej składów pasażerskich na liniach niezelektryfikowanych, ze szczególnym uwzględnieniem masowego wprowadzania lokomotyw zapewniających elektryczne ogrzewanie składów. W związku z kryzysem panującym w kraju, przemysł nie był w stanie dostarczyć odpowiedniej ilości pojazdów zgodnie z zapotrzebowaniem PKP (bądź dostawy te odbywały się z poważnym opóźnieniem - dwie ostatnie SU46), zaś aktualny tabor grzejący elektrycznie (SU46 i SP47) można było określić jako kroplę w morzu potrzeb. Koniecznym więc stał się import odpowiednich lokomotyw z któregoś z 'bratnich krajów'. Wybór padł na Rumunie i Zakłady 23 Sierpnia w Bukareszcie (23 August Werke Bucuresti - dawniej FAUR), które dostarczały wcześniej dobry tabor dla kolei wąskotorowych (Lxd2 i MBxd2).
Kontrakt z rumuńskim producentem zakładał dostarczenie 200 lokomotyw z ogrzewaniem elektrycznym, jednokabinowych (ewenement, jak na liniowe lokomotywy pasażerskie, jeżeli nie liczyć doraźnie zmodernizowanej SP42) z przekładnią elektryczną i układem osi Bo'Bo'. Pierwsze dwie lokomotywy rozpoczęły pracę na PKP w 1985 roku, kolejne egzemplarze przybyły w 1986, zasilając w pierwszej kolejności lokomotywownie w Jaśle, Nysie, Siedlcach i Zamościu.
Lokomotywa SP32 ma możliwość zmiany położenia pulpitu sterowniczego, co pozwala na wygodne prowadzenie pociągu przez maszynistę na dłuższych odcinkach. Jest to konsekwencją układu kontrcentralnego kabiny sterowniczej. Ogrzewanie elektryczne zapewniane jest przez prądnicę ogrzewczą o mocy ogrzewczej 250 kW (3000 V=), co wystarcza na ogrzanie 6 wagonów (przy założeniu poboru mocy ogrzewczej 40 kW na jeden wagon). Poza sezonem grzewczym, cała moc znamionowa lokomotywy przeznaczana jest na cele trakcyjne, co pozwala zwiększyć ilość wagonów w składzie. Stosunkowo mały nacisk osiowy na tor pozwala eksploatować lokomotywę na liniach o słabych nawierzchniach.
W ciągu początkowej eksploatacji, ujawniono szereg wad lokomotywy, które były zgłaszane producentowi. W rezultacie w toku importu poszczególne partie były stopniowo usprawniane według zgłoszonych wniosków strony polskiej. Nie uchroniło to jednak przed ostatecznym fiaskiem kontraktu - z 200 zamowionych lokomotyw, na PKP dostarczono 152 egzemplarze. Efektowny wygląd i komfort obsługi lokomotywy nie ukrył zasadniczych błędów konstrukcji. Masowo defektowały silniki spalinowe, sprężarki i prądnice, unieruchamiając pociągi na szlaku. Moc silnika spalinowego - 957 kW - była przynajmniej o 30% za mała do przewidywanej pracy lokomotywy, a już kompletnie okazywała się za mała w sezonie grzewczym. Było to przyczyną m.in. wycofania - po krótkim okresie eksploatacji - tej serii z górskiej linii Nowy Sącz - Chabówka.
Obecnie - mimo stosunkowo krótkiego czasu eksploatacji - ponad 30% ilostanu tej serii uległo skreśleniu. Pewną nadzieję stanowi powolna modernizacja tej serii od 2000 roku, polegająca na wymianie silnika spalinowego (na produkowany przez firmę MTU). Również od 2000 roku skreślone wcześniej z inwentarza lokomotywy SP32 zostają sprzedawane, firmie leasingowej, która - po przeprowadzeniu modernizacji - dzierżawi je PKP. Lokomotywy te oznaczone są numerami od 201 wzwyż.

Podstawowe dane techniczne:

długość ze zderzakami: 16 000 mm
największa szerokość: 3 100 mm
największa wysokość od główki szyny: 4 220 mm
masa w stanie służbowym: 74 t
nacisk zestawu kołowego na tor: 181,42 kN
maksymalna siła pociągowa: 200,74 kN
typ silników trakcyjnych: MCT 542
zapas paliwa: 3 000 l
prędkość konstrukcyjna: 100 km/h
rodzaj i typ silnika spalinowego: wysokoprężny, czterosuwowy, typ M-820-SR
moc znamionowa silnika spalinowego: 957 kW (1 300 KM)
obroty silnika: znamionowe: 1500 obr./min; biegu jałowego: 750 obr./min
typ prądnicy głownej: GST-1-990x-314/8
średnica kół: 1 100 mm
system hamulca: Oerlikon + elektrodynamiczny

SMTS

(C) SMTS

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ