Konstrukcje wsporcze
|
Rysunki Wysięg sieci skompensowanej na łuku Wysięg sieci skompensowanej na prostej Wysięg sieci skompensowanej dla jazdy z prędkościami powyżej 120 km/h Zawieszenie sieci półskompensowanej na łuku Zawieszenie sieci półskompensowanej na prostej Podwieszenia sieci skompensowanych z przestrzennego wysięgu na dwa tory
|
Do podwieszenia sieci jezdnych wykorzystuje się różnego rodzaju konstrukcje wsporcze, zarówno w postaci słupów indywidualnych jak i bramek (konstrukcja składająca się z dwóch lub więcej słupów połączonych ze sobą górą sztywnym dźwigarem - mostem) oraz wieże do linowych zawieszeń poprzecznych. Z punktu widzenia układu obciążeń, dzielą się one na konstrukcje przelotowe, krzyżowe i kotwowe. Buduje się je ze stali i betonu. Stosowanie słupów z betonu zbrojonego (słupy żelbetowe) jest uzasadnione względami ekonomicznymi (mniejsze zużycie stali w budowie sieci trakcyjnej). Obecnie wykorzystywanie konstrukcji wsporczych stalowych ograniczone jest w zasadzie do: Tam gdzie wymaga tego sytuacja torowa, np. bliskość rozjazdów; gdzie nie można zastosować słupów żelbetowych z uwagi na niedostateczną ich nośność, jak w przypadku słupów z wysięgami przez dwa tory; gdy wymiary poprzeczne słupów żelbetowych nie pozwalają na ich posadowienie, co ma miejsce na międzytorzach o szerokości mniejszej niż 4,80 m. Słupy stalowe mają postać konstrukcji kratowych płaskich, przestrzennych lub jednolitego kształtownika (szeroko - stopowa belka dwuteowa). Poszczególne elementy konstrukcji kratowych łączy się między sobą za pomocą spawania. Konstrukcje wsporcze są zróżnicowane pod względem wysokości, szerokości oraz przekroju. Przekrój jest uzależniony od obciążeń, do przenoszeń których konstrukcja jest przeznaczona. Zabezpieczenie konstrukcji powłoką cynkową odbywa się metodą ogniową, tj. przez zanurzenie w płynnym cynku. Wytworzona w ten sposób warstwa cynku ma grubość co najmniej 30 mikrometrów. W przeciętnych warunkach korozyjnych środowiska, zabezpieczone w ten sposób słupy i mosty bramek, mogą być eksploatowane przez okres 20 lat, bez potrzeby renowacji powłoki ochronnej. Istotną cechą stali trudno rdzewiejącej jest powstanie na powierzchni specyficznych produktów korozji, która tworzy mocno przylegającą szczelną warstwę (platynę) izolującą stal. Proces powstawania warstwy ochronnej trwa od 3 do 5 lat. Po tym okresie procesy korozyjne przebiegają bardzo wolno i dzięki temu konstrukcje mogą być eksploatowane przez bardzo długi okres (40 i więcej lat) bez istotnego zmniejszania się ich wytrzymałości. Słupy takie są stosowane na CMK.
Powrót do strony głównej działu
|
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}