Szczegóły dotyczące wykonywania trakcji elektrycznej na makiecie opisał T.Dąbrowski w [SK1,2/98].

Na tej stronie zamieszczone będą początkowo pewne dodatkowe pomysły dotyczące tego tematu: jak obliczyć odchył sieci na łuku, jak montować słupy trakcyjne, jak robić przęsła sieci trakcyjnej.


Jak obliczyć gęstość rozstawienia słupów trakcyjnych na łuku

Na kolei słupy na łuku rozstawione są tak, aby przewód jezdny mieścił się pomiędzy zewnętrzną szyną a środkiem toru. Na makiecie możemy złagodzić te warunki - wystarczy ażeby przewód mieścił się pomiędzy zewnętrzną a wewnętrzną szyną. Problemem są tu ostre łuki - nawet stosowanie dodatkowych słupów odciągających nie wiele pomaga - trakcja elektryczna wygląda groteskowo. W przypadku makiet modułowych lub segmentowych łuki nie są elementem tak krytycznym jak w przypadku układu torowego na planie prostokąta, i promień łuku można zwiększyć z standardowych 38 cm do nawet 150 cm. Pozwala to na stosowanie przęseł o długości 40 cm bez pośrednich odciągów, co wygląda już dosyć realistycznie (i tak jest skrócone 2x w stosunku do oryginału).
Dosyć smęcenia, a teraz obiecane konkrety: jak policzyć odchyłkę na łuku?

Konstrukcja geometryczna

Na powyższym rysunku pokazano koło jakie zatacza zewnętrzna szyna, o promieniu R, z którego wycięto łuk o długości
L = a*R
Jeśli łuk przetniemy dwusieczną kąta a, to zauważymy że długość tej dwusiecznej
x+d = R, stąd można obliczyć d.
Trójkąt o bokach x, y i R ma kąt prosty, dzięki temu
x/R = cos(a/2)
a więc
d = R*(1 - cos(a/2))
y = R*sin(a/2)

Tak więc znając R oraz jedną z tych wielkości: długość łuku L lub długość przęsła 2*y lub kąt, można wyliczyć odchyłkę d.


Wykonywanie słupów EST z blachy miedzianej/mosiężnej

Słupy EST zbudowane są z dwóch C-owników połączonych nakładkami, jak na
tym rysunku (17kB, źródło: T.Dąbrowski).

C.d.n.


Na ogół modelarze wykonują przewody sieci trakcyjnej z drutu miedzianego, lutując wieszaki itp. osprzęt.
Miedź jest mało wytrzymała na rozciąganie, toteż przewody muszą być dosyć grube - znacznie grubsze niż to wynika z przeliczenia. Na dodatek połączenia lutowane są z reguły mało estetyczne. Całość wygląda wręcz fatalnie, jeśli nie pomalujemy tego na czarno (czarny kolor zmniejsza optycznie a ponadto jest to naturalny kolor spatynowanych przewodów).

Proponuję alternatywne rozwiązanie, niestety jeszcze nie przetestowane:
przewód jezdny wykonać z cienkiego drutu stalowego (np. 0.5 mm), linę nośną też z drutu stalowego ale cieńszego (np. 0.3 mm), wieszaki z drutu miedzianego 0.3 mm.
Drut stalowy może pochodzić np. ze struny do gitary lub fortepianu.

Pytanie: jak połączyć wieszaki z liną nośną i przewodem jezdnym? Przecież się tego nie da lutować!
Ale można zgrzewać za pomocą zgrzewarki oporowej. Zgrzewarka oporowa jest zbudowana podobnie jak lutownica transformatorowa, tyle że bardzo grube uzwojenie wtórne nie służy do grzania drucika. Uzwojenie to jest normalnie rozwarte, oba końce wyposażone są w stożki. Te stożki za pośrednictwem sprężynującej dźwigni ściskają na moment zgrzewane elementy i w tym momencie przepływa silny impuls prądowy o dużej gęstości.
Niestety nie da się chyba przerobić lutownicy transformatorowej na zgrzewarkę - za mała wydajność prądowa i groźba uszkodzenia.
Ale może jakiś znajomy może udostępnić? Albo też
zróbmy ją sami!