ELEKTRYCZNE ZESPOŁY TRAKCYJNE ELECTRIC MOTOR UNITS
		Stary zespół elektryczny, 'odziedziczony' w ramach reparacji wojennych po berlińskiej S-Bahn i pracujący w aglomeracji gdańskiej jako pociąg Szybkiej Kolei Miejskiej (SKM), kursującej między Gdańskiem a Gdynią. Na fotografii na stacji Sopot Wyścigi, około 1965 roku.		An old EMUs (ex-Berlin's S-bahn cars) as the Municipal Train (SKM) from Gdansk Glowny, now in Sopot Wyscigi (about 1965).
		EW90-08 (jeden z zespołów po S-Bahn) oraz następne dwa zespoły jako pociąg SKM do Gdańska Głownego, na stacji Sopot Wyścigi, około 1965 roku.		EW90-08 and another two EMUs as the SKM train to Gdansk Glowny, in Sopot Wyscigi, about 1965.
		Kolejny zespół berlińskiej S-Bahn, skalsyfikowany jako EW90, jako pociąg SKM w kierunku Gdańska Głownego.		An old German S-Bahn EMU, classified in Poland as EW90, as the SKM train going to Gdansk Glowny station.
		Elektryczny zespół trakcyjny EW91, na SKM-owym przystanku.		Ex-S-Bahn electric trainset, classified in Poland as EW91, on its SKM route.
		Elektryczny zespół trakcyjny EW91.		Electric motor unit of EW91-class..
		Elektryczne zespoły trakcyjne Warszawskiej Kolei Dojazdowej (EKD), serii EN80, o numerach 15 (widok od strony wagonu silnikowego) i 29 (widok od strony wagonu doczepnego) na końcowym niegdyś przystanku - Warszawa Chałubińskiego.		Electric trainsets of 600V-powered Warsaw Commuter Railway, on its end at Warszawa Chalubinskiego stop. From the left: EN80-15 (view on the motor car 's') and EN80-29 (view on the trailer - 'd').
		Zespół elektryczny serii EW51, jeszcze w starym oznaczeniu, jako EN-92025. Zespoły tej serii produkowane były od 1936 roku z przeznaczeniem dla Warszawskiego Węzła Kolejowego. Część elektryczna pochodziła z angielskiej wytwórni English Electric and Company, część mechaniczna z polskich zakładów Lilpopa (Warszawa) i Cegielskiego (Poznań).		EN-92025. What does it mean? So it's Polish pre-war (IInd World War, of course) EMU of 92000-class. After the War, these EMUs were collected from almost all the Europe and reconstructed. Later on, they were re-classified as EW51-class.
		EW51-29 jako pociąg osobowy do Czachówka Południowego - najprawdopodobniej wyjeżdżający z którejś stacji aglomeracji warszawskiej.		EW51-29 as the passenger train to Czachowek Poludniowy. The picture must have been taken somewhere in Warszawa.
		EW52-08 - jeden z dawnej serii EW51 (EN-92040), który po wojnie został zmodernizowany w zakładach Wagonnbau Goerlitz. Zasadnicza zmiana, względem pierwowzoru, zaszła w układzie wózków, gdyż z racji posiadania w kraju dużej ilości wózków tocznych, przemysł niemiecki wyeliminował pojedynczy wózek pomiędzy wagonem doczepnym i sterowniczym, montując tam dwa oddzielne wózki, dostarczone przez PKP.		During 1953-1954, some ex-92040 class EMUs were taken to Wagonnbau Goerlitz, to rebuild them, adjusting to post-War conditions. German industry decided to eliminate one commom bogie between non-engined cars, and put there separate bogies, which were spare on PKP. The new EMUs were classified as EW52, and number 08 is on this picture.
		EW54-18, produkcji szwedzkiej firmy ASEA. EZT tej serii produkowano w latach 1950-1953.		EW54-18, made by ASEA, Sweden. EMUs of that class were produced during 1950-1953. Mechanical parts of EMU were delivered by ASJ Works in Linkoping and Shipyard Kockum in Malmo.
		Kontrakt zawarty z Lokomotiv Elektrotechnische Werke z NRD obejmował nie tylko lokomotywy elektryczne (EU04 i EU20), lecz także dostawę dwóch typów EZT - EN56 oraz ED70. EZT serii EN56 (przeznaczone do ruchu na średnie odległości) zostały dostarczone w latach 1954-1957 w ilości 36 sztuk. Na fotografii numer 18.		The contract signed with LEW Works (Germany) took not only electric locomotives (EU04 and EU20), but also two classes of electric motor units - EN56 (for mid-long distance trains) and ED70 (for long distance trains). 36 units of EN56-class was made during 1954-1957. EN56-18 is on this picture.
		EZT serii ED70, numer 01, produkcji NRD [LEW]. Z założeń, zespoły tej serii miały obsługiwać szybkie pociągi pomiędzy Warszawą a Katowicami (z prędkościami do 135 km/h), lecz po otrzymaniu i próbnej eksploatacji w kraju (na liniach Warszawa-Katowice, Warszawa-Poznań oraz Warszawa-Łódź) pierwszych zespołów okazało się, iż są to na tyle usterkowe zespoły, że nie jest wskazany dalszy ich import, z którego natychmiast zrezygnowano. EZT ED70 obsługiwały później (1958) również relację Warszawa-Gdańsk, a ostatnim ich planowym zatrudnieniem, w rozkładzie 1967-68, był pociąg ekspresowy 'Lech', relacji Warszawa-Poznań. Ciekawostką jest fakt, iż zespoły posiadały jedynie klasę pierwszą, co przesądzało o wykorzystaniu ich w pociągach wysoko kwalifikowanych. Po 1968 roku, ED70 używane były okazjonalnie i to tylko w ruchu towarowym, gdyż przewoziły beton (partyjny) na kolejne zjazdy PZPR, lub beton (pekapowy) na kolejne wielkie imprezy z okazji uroczystych otwarć kawałków zelektryfikowanych linii kolejowych.		ED70-01, made by LEW, Germany. This EMUs were projected to service fast trains between Warszawa and Katowice (so their maximum speed: 135 kms/h). After the delivery of two first EMUs, in 1956, they serviced Warszawa-Poznan, Warszawa-Lodz and Warszawa-Katowice routes, but during their exploitation, a lot of damages occurred, so PKP decided not to order more ED70. Last time they serviced scheduled trains was in 1967-68 as express train 'Lech' from Warszawa to Poznan (only with 1-st class seats). After 1968, they used to be occassionally employed for special trains, carrying 'big bosses' from the Communist Party or as the first trains on freshly-electrified routes.
		EN71-18 krótko po wyprodukowaniu, na swojej docelowej trasie Kraków-Zakopane - w czasie postoju połączonego ze zmianą czoła w Suchej Beskidzkiej.		EN71-18, not long after it had been manufactured, while going with the passenger train to Krakow in Sucha Beskidzka.
<<<