1962-1982

     W 1964 r. została zakończona elektryfikacja ostatniej części linii Kraków - Medyka, trwająca od 1960 r. ( w 1963 r zelektryfikowano odcinek Tarnów Zachodni - Dębica - Rzeszów, w 1964 r zaś końcowy odcinek Rzeszów - Medyka). W dniu 6.VI.1964 nastąpiło uruchomienie prowadzonej od 1958 r elektryfikacji na całej długości linii Warszawa - Poznań ( po zelektryfikowaniu odcinka Konin - Poznań). Wraz ze zelektryfikowanymi odcinkami Łowicz - Skierniewice (22 km - 25.V.1963r) oraz Odolany - Warszawa Gdańska - Warszawa Praga (14 km - 25.V.1963r) stanowiło to elektryfikacje ważnego ciągu dla kierunku wschód - zachód, z powiązaniem dwóch zelektryfikowanych linii magistralnych Warszawa - Katowice i Warszawa - Poznań. W dniu 29.XI.1963r zostało uruchomione połączenie trakcją elektryczną Katowic poprzez Ligotę - Tychy - Czechowice z Bielskiem (38 km), przedłużone w dniu 30.XII.1970r o odcinek Bielsko - Żywiec (21 km). W dniu 9.IX.1964 r nastąpiło to na odcinku Czechowice - Zebrzydowice - granica państwa (37 km). W dniu 19.XII.1966 r została wprowadzona trakcja elektryczna na całej długości linii Wrocław - Wałbrzych - Jelenia Góra (151 km); na odcinku Wrocław - Kuźnice Świdnickie o rok wcześniej - 18.Xii.1965 r. Jest to pierwsza zelektryfikowana linia sieci PKP o charakterze podgórskim.

    Następnym ważnym ciągiem zelektryfikowanym stała się magistrala kolejowa Śląsk - Lublin wraz z połączeniami w kierunku Krakowa (odcinek Batowice - Tunel) i Warszawy ( od Radomia do Czachówka i od Dęblina do Pilawy), elektryfikowana etapami i uruchamiana w następujących terminach:

    Uruchamianie odcinków uzupełniających, tworzących najkrótsze połączenie, następowało:

    Kolejną elektryfikacją również etapami magistralą była linia Śląsk - porty Gdańsk i Gdynia oddawana do eksploatacji trakcja elektryczną w następujących terminach:

    Wraz z elektryfikacja magistrali węglowej zelektryfikowano wiele połączeń w rejonie Ponętowa, Bydgoszczy, Tczewa, Gdańska i Gdyni, ażeby odpowiednio powiązać z magistralą inne linie, bądź też takie obiekty, jak stacje rozrządowe, porty. Łączna długość zelektryfikowanych linii w ramach tego przedsięwzięcia wyniosła 714 km.

    Z chwilą gdy elektryfikacja systemem 3kV prądu stałego dotarła do Gdyni, nastąpiło na odcinku Gdynia Stocznia - Wejcherowo (23 km) przełączenie napięcia z 800 V na 3000 V (19.X.1969 r.). W tym samym czasie przełączono również napięcie z 800 V na 3000 V na odcinku Gdańsk Gł. - Gdańsk Nowy Port. Likwidacja odrębnego systemu trakcji elektrycznej 800 V na trasie Gdańsk - Gdynia miała miejsce 20.XII.1976 r. Nastąpiło przełączenie zasilania na 3000 V i ujednolicenie systemu w GWK. Tak więc praca eksploatowanego na Wybrzeżu poniemieckiego taboru elektrycznego 800 V trwała 25 lat, zamiast przewidywanych początkowo 10 lat. 

    W okresie 1969 - 1970 została uruchomiona trakcja elektryczna na linii Wrocław - Poznań długości 165 km, a z uwzględnieniem łącznic 198 km (24.IX.1970 r.).

    Poza tym w pierwszym dziesięcioleciu omawianego okresu zelektryfikowano następujące linie lub odcinki sieci PKP, rozpoczynając obsługę pociągów trakcją elektryczną:

    Na dzień dzisiejszy sieć trakcyjna na odcinku Wieliszew - Zegrze jest zdjęta, linia jest wykorzystywana jedynie do transportu samochodów do składu w Zegrzu.    

     Elektryfikacją odcinka Legionowo - Nasielsk została zakończona elektryfikacja sieci PKP w rejonie warszawskim.

    W latach 1973 - 1982 zelektryfikowano wiele ważnych linii i ciągów komunikacyjnych. W dniu 15.X.1973 r uruchomiono trakcję elektryczną na linii Paczyna - Lubliniec - Herby (55 km), w dniu 29.XII.1973 r. - na zbudowanej w 1971 r. linii Kozłów - Koniecpol - Kielce (44 km), a w dniu 4.XII.1974 - na linii Częstochowa  - Koniecpol - Kielce (114 km). Odcinek Koniecpol - Częstochowa przekazano do eksploatacji trakcją elektryczną o rok wcześniej (29.XII.1973). Powstała zelektryfikowana wielka północna obwodnica węzła katowickiego, stanowiąca w układzie zelektryfikowanej sieci PKP element o podstawowym znaczeniu dla obsługi transportowej rejonów przyległych do przemysłowego Śląska oraz rejonu Częstochowy.

    W dniu 30.XII.1974 przekazano do eksploatacji zelektryfikowana linię Częstochowa - Wyczerpy - Siemkowice (48 km), stanowiącą bezpośrednie połączenie węzła częstochowskiego z magistralą węglowa Tarnowskie Góry - porty Gdańska i Gdyni. W dniu 2.XII.1975 zakończono etapową elektryfikację linii Zduńska Wola - Ostrów Wlkp. - Oleśnica (171 km). Odcinek Zduńska Wola - Sieradz (17 km) - 30.IX.1975 r. W ten sposób utworzył się zelektryfikowany ciąg komunikacyjny z Warszawy przez Łódź Kaliską, Ostrów Wlkp., Pleśnicę do Wrocławia. Uzyskano bezpośrednie połączenie trakcją elektryczną rejonów gospodarczych Wrocławia, Wałbrzycha i Jeleniej Góry z Warszawą.

     W dniu 2.XII.1975 r. rozpoczęto ruch trakcją elektryczną na linii Kraków - Zakopane (135 km). Odcinek Kraków - Skawina oddano do użytku 12.XI.1970 r., a Skawina - Sucha Beskidzka 17.VII.1974 r. Oddanie do eksploatacji trakcją elektryczna tej starej linii kolejowej, łączącej zimową stolice Polski z resztą kraju, miało wyjątkowo uroczysty charakter. Gdyby nie zaniechano budowy łącznic zaprojektowanych w rejonach stacji Sucha i Chabówka ( zmiana czoła pociągu), usprawnienia ruchu byłyby jeszcze większe.

    W dniu 31.XII.1974 r. rozpoczęto ruch pociągów elektrycznych na całej długości ciągu Tarnowskie Góry - Kalety - Kluczbork - Ostrów Wlkp. - Jarocin - Poznań (203 km). Na odcinku Kluczbork - Ostrów Wlkp. trakcja elektryczna rozpoczęła prace wcześniej, tzn. 7.IX.1973 r. Elektryfikacja wymienionego ciągu stworzyła drugie połączenie trakcją elektryczna Śląska z Poznaniem, niebawem wprowadzono trakcję elektryczną na dalsze elementy ciągów portowych: Poznań - Inowrocław (101 km) w dniu 14.XII.1976 r. oraz Jarocin - Gniezno (65 km)

    W latach 1975 - 1977  wprowadzono pociągi elektryczne wg podanych dat także na następujące linie (odcinki):

    W latach 1971 - 1976 została zbudowana centralna magistrala kolejowa, linia CMK była elektryfikowana etapami:

    W 1978 r. została zakończona etapowa elektryfikacja kolejnej ważnej magistrali Poznań - Szczecin:

    Po gruntownej modernizacji trasa Szczecin Dębie - Świnoujście (101 km) stała się dwu torową linią. W dniu 15.XII.1980 r. została zakończona jej elektryfikacja (odcinek Szczecin Dąbie - Goleniów, 23 km został zelektryfikowany wcześniej - 21.XII.1979) W dniu 11.IX.1982 r otwarto zelektryfikowane dodatkowo przyległe połączenie Wysoka Kamieńska - Kamień Pomorski, 17 km.

    W latach 1971 - 1981 elektryfikacja magistrali tranzytowej wschód - zachód została wydłużona, przekazywano do eksploatacji odcinki:

    Elektryfikacja magistrali wschód - zachód objęła swym zasięgiem suchy port przeładunkowy w Małaszewicach.

   W 1981 r. zostały przekazane ponadto do eksploatacji następujące zelektryfikowane linie:

  W Latach 1981 - 1982 była elektryfikowana linia z Warszawy do Białegostoku i Ostrołęki:

    Po gruntownej przebudowie i modernizacji została rozpoczęta również elektryfikacja tzw. linii nadodtzańskiej  Wrocław - Głogów - Zielona Góra - Rzepin - Szczecin Gł. Wrocław - Głogów ( Wróblin Głogowski) długości 101 km przekazano do eksploatacji dnia 23.XII.1982 r. W omówionym okresie zostały zelektryfikowane również krótkie odcinki z przewozami  o charakterze podmiejskim:

    Elektryfikacją objętych zostało kakże wiele linii w rejonie węzła katowickiego:

    W ten sposób został zelektryfikowany niemalże cały węzeł katowicki.

    Od 1965 r. przemysł (zakład Pafawag we Wrocławiu, a później zakłady HCP w Poznaniu) produkuje seryjnie lokomotywy elektryczne BoBo EU - 07 wg. licencji angielskiej. Wykorzystując standartowe wyposażenie lokomotywy EU-07, zbudowano nową lokomotywę elektryczną COCo serii ET-22, produkowaną seryjnie od 1971 r. Do prowadzenia pociągów pasażerskich z prędkością 140-160 km/h została zbudowana lokomotywa BoBo EP-08 9 modyfikacja EU-07) Do przeprowadzania pociągów ciężkich oraz na liniach o trudnych profilach były przeznaczone w latach 1975- 1982r. dwuczłonowe lokomotywy elektryczne 2XBoBo, zakupione w CSRS (seria ET-40), produkowane w Zakładach HCP w Poznaniu (seria ET-41) oraz zakupione w ZSRR (seria ET-42). Nie została, niestety rozwiązana w sposób właściwy produkcja ezt do obsługi ruchu miejskiego - podmiejskiego, przystosowanych do wysokich peronów i posiadających zwiększoną liczbę drzwi. Wyprodukowany w 1975 r. w zakładach Pafawag trójwagonowy zespół trakcyjny z dwoma wagonami silnikowymi (seria EW-58), przystosowany do oporowego hamowania elektrycznego, stanowił rozwiązanie niezbyt udane. W zwiasku z tym wyprodukowano jedynie krótką serie tych zespołów.

    Sprawa produkowania w kraju odpowiednich zespołów trakcyjnych miejsko-podmiejskich pozostaje dotąd nie rozwiązana.