|
Kabiny Sekcyjne |
|||||
|
Kabiny sekcyjne są ważnym elementem układu zasilania trakcji elektrycznej, gdyż rozprowadzając prąd dosyłany z sąsiednich podstacji, powodują zmniejszenie spadków napięć oraz strat energii w sieci trakcyjnej jak też selekcję zwarć w sieci trakcyjnej. Ograniczają one też odcinek sieci, który trzeba wyłączyć z ruchu w przypadku awarii. Kabiny pracują zawsze samoczynnie (bez obsługi), a ich sterowanie odbywa się z najbliższej podstacji. Kabiny sekcyjne lokalizuje się w pobliżu środka odcinka między podstacyjnego. W okresie przedwojennym wybudowano 5 kabin sekcyjnych wyposażonych w 4 zasilacze każda. Były to kabiny w budynkach murowanych, ustawionych w bezpośredniej bliskości torów. Kabiny te były wyposażone w aparaturę produkcji angielskiej. Wyłączniki szybkie spolaryzowane typu RJR o prądzie znamionowym 800 A (zakres nastawień 1120-1400 A) były zaopatrzone w bocznik indukcyjny. Praca kabiny była zautomatyzowana, a zasilanie pomocnicze było pobierane z sieci jezdnej lub szyny zbiorczej 3 kV poprzez oporniki redukcyjne. Baterii akumulatorów nie stosowano. Po wojnie aparaturę do kabin, podobnie jak dla podstacji, sprowadzono ze Szwecji (ASEA). Dla linii Warszawa - Katowice - Gliwice zakupiono ( łącznie z aparaturą podstacyjną) aparaturę kabinową w NRD (EAW). Powojenne kabiny sekcyjne miały z reguły baterię akumulatorów współpracujących buforowo z prostownikiem zasilanym z lokalnych źródeł energetycznych przez linię niskiego napięcia. W latach 1959 - 1961 wykonano pierwsze 9 kabin z wyposażeniem krajowym. Rozdzielnia 3 kV typu RWN32 miała pojedynczą szynę zbiorczą i wyłączniki szybkie typu WAB-2. Zasilanie potrzeb własnych było realizowane z lokalnej sieci NN, a ponadto w kabinach instalowano baterię akumulatorów kwasowych 220 V. W latach 1964 - 1965 wykonano projekt nowego typu kabiny z rozdzielnicą 3 kV prądu stałego - dwustronna typu RKS-3, w tym typie kabiny wyeliminowano baterię akumulatorów, a potrzeby własne zasilano z prostowników selenowych. Dalsze prace projektowe doprowadziły do rozwiązań, w których automatyka kabiny była zasilana prądem przemiennym 220 V. Rozwiązanie to nie zdało egzaminu, gdyż przy zaniku napięcia po stronie zasilania kabiny przestawały działać uzależnienia wyłączników szybkich zasilaczy oraz nie było możliwości sterowania tymi wyłącznikami z podstacji. Od 1962 r. zaczęto stosować zasilanie kabin z linii potrzeb nietrakcyjnych za pośrednictwem Transformatora 15/0,4 kV. Pierwsza kabina kontenerowa została zbudowana w 1977 r. Pozytywne wyniki prób pozwoliły na produkcję seryjną kontenerowych kabin sekcyjnych i szerokie ich zastosowanie. Kabina ma zasadniczo 4 zasilacze i mieści się w kontenerze typu 1-CC. Kabiny kontenerowe dostosowuje się do wymagań lokalnych, można je łączyć w zestawy po dwa lub trzy kontenery połączone elektrycznie. |
|||||