|
Podstacje Przewoźne |
|||||||||||||||
|
Już w pierwszym okresie elektryfikacji PKP zakupiono kilka podstacji przewoźnych
Zasadniczym przeznaczeniem przewoźnych było umożliwienie szybkiego uruchamiania odcinków linii odbudowanych po wojnie, odbudowa sieci trakcyjnej przebiegała szybciej niż podstacji wyposażonych w trudno dostępną aparaturę. Podstacje przewoźne są umieszczone na podwoziu wagonu kolejowego. Składają się one z wagonu z aparaturą prądu przemiennego ( w tym transformator prostownikowy ) i z wagonu z aparaturą prądu stałego, na którym zazwyczaj znajduje się pomieszczenie dla dyżurnego. Podstacja przewoźna nie ma napędu własnego. Podstacje te są dostosowane zarówno do pracy samodzielnej, jak i do współpracy z podstacjami stałymi. Liczba wagonów jest zależna od wymaganej mocy. Same wagony prostownikowe mogą tylko współpracować z podstacją stałą. W pierwszym okresie szybkiego rozwoju elektryfikacji na PKP pracowało nawet 9 tych podstacji. Liczba ta stopniowo malała, a od 1980 r. podstacje przewoźne stosuje się tylko wyjątkowo. Do tego stanu przyczyniły się głównie dwa powody: większość podstacji była dostosowana do zasilania napięciem 30 kV, a tylko dwie do 15 kV, natomiast do zasilania podstacji stałych zastosowano w tym czasie napięcia 15, 20, 30 i 40 kV. podstacje po kilkunastu latach pracy wymagały kapitalnego remontu, który był bardzo kłopotliwy (zwarta instalacja na wagonie) oraz kosztowny, gdyż prawie do każdej podstacji należałoby importować aparaturę z innego kraju. Podstacje przewoźne nie nadają się do włączania w system sterowania zdalnego, mają ograniczoną liczbę zasilaczy do czterech lub ośmiu (przy dwóch wagonach prądu stałego) oraz wymagają budowania bocznicy do podstacji.
|
|||||||||||||||