| Lokomotywa
elektryczna EL-200 |
||||||||||||||||||||
|
Elektryczne
Zespoły Trakcyjne Elektrowozy ET-21 - Chester Home Page
|
) Lokomotywa elektryczna EL.201 Moc lokomotywy serii EL.100 była wystarczająco wysoka do prowadzenia dalekobieżnych pociągów pasażerskich, jednak w węźle warszawskim, gdzie praca tych lokomotyw była przeważnie typu manewrowego (przeciąganie pociągów pasażerskich przez linię średnicową) wystarczyłaby również lokomotywa o mniejszej mocy. Taką lokomotywę, w liczbie 4 egzemplarzy zbudowały w roku 1937 zakłady H. Cegielskiego SP Akc. w Poznaniu. Wyposażenie elektryczne dla tych lokomotyw zostało dostarczone głównie przez brytyjską firmę English Electric Co. Ltd. i zamontowane w zakładach Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie. Nową lokomotywę oznakowano na PKP serią EL.200, a jej poszczególne egzemplarze nosiły oznaczenia serii EL. 201, EL.202, EL.203, EL.204 oraz numery fabryczne zakładów H. Cegielskiego odpowiednio 342, 343, 344, 345. Lokomotywa była dwukabinowa z nadwoziem wspartym na dwóch wózkach, z indywidualnym napędem każdej osi. Zastosowano wózki identyczne jak dla zespołu trakcyjnego E92000, z belką bijakową resorami piórowymi i śrubowymi. Każda lokomotywa miała przetwornicę prądu stałego 3000/110 V do zasilania urządzeń pomocniczych. Sprężonego powietrza dostarczały dwie sprężarki umieszczone w pobliżu jednej z kabin. Szeregowe silniki trakcyjne i większość wyposażenia elektrycznego była identyczna jak w zespołach trakcyjnych serii E92000. Podobnie było z urządzeniami w kabinie maszynisty. Dodatkowo na lokomotywie El.204 zainstalowano elektryczną wytwornice pary do ogrzewania składów pociągów pasażerskich, co w tym czasie było nowością na naszych kolejach. Kolorystyka lokomotywy była taka sama, jak serii EL.100. Do wybuchu wojny lokomotywy serii EL.200 były używane do prowadzenia pociągów pasażerskich między stacjami Warszawa Wschodnia a Warszawa Zachodnia. Podczas działań wojennych w 1939 r. zniszczone zostały trzy lokomotywy tej serii. Jedyna ocalała ( prawdopodobnie EL.203) pracowała na warszawskiej linii średnicowej do 1944 r. po wojnie, niesprawna technicznie, nie została już wyremontowana, a jej wrak przetrwał na terenie lokomotywowni Warszawa Grochów do 1958r., po czym przeznaczono go na złom.
|