| Elektryczny zespół trakcyjny EW-55 | ||
|
Elektryczne
Zespoły Trakcyjne Elektrowozy ET-21 - Chester Home Page
|
',650,450)) EW-55, całkowicie zbudowany w kraju Zespoły te stanowią pierwszą serię tego rodzaju taboru całkowicie zaprojektowaną i wykonaną przez przemysł krajowy. Pierwsze dane wyjściowe dla zespołu opracowano w 1952 r. w BEK, opierając się na materiałach informacyjnych radzieckiego wyposażenia elektrycznego zespołów trakcyjnych serii SR3, wynikach doświadczeń z eksploatacji zespołów przedwojennych E-91 oraz uzgodnieniach z przemysłem krajowym przy projektowaniu zespołów EW-53, jak również na doświadczeniach ze wstępnej eksploatacji EZT serii EW-54. Do najważniejszych uzgodnień podjętych z przemysłem w tym okresie należy zaliczyć następujące ustalenia : Wyposażenie elektryczne WN ezt będzie umieszczone pod pudłem wagonu silnikowego z wykorzystaniem doświadczeń z wstępnej eksploatacji zespołu EN-56 i radzieckich SR-3 Silniki trakcyjne typu LKa-450, będą wymienne z silnikami GBM-185 zastosowanymi w zespołach serii EN-56 i ED-70 Przetwornice główne LKP-330, będą wymienne z przetwornicami zastosowanymi w ezt serii EW-51, EW-52 i EW-53 Przetwornice oświetleniowe PGO34x, będą wymienne z przetwornicami GW FU3, 6/3-2/Z, zastosowanymi w zespołach EN-56 i ED-70 Agregat silnik-sprężarka będzie jako całość wymienny z agregatem CM-38, zastosowanym w zespołach serii EW-51, EW-52 i EW-53 W zespołach będzie zastosowany hamulec elektropneumatyczny systemu Knorr produkcji NRD EZT EW-55 (przemysłowe oznaczenie 3B-4B-3B) były przeznaczone dla ruchu podmiejskiego na liniach wyposażonych w wysokie perony. Zespół składa się z 3 wagonów: rozrządczy + silnikowy + rozrządczy. Obydwa wagony rozrządcze są identyczne i mogą być wzajemnie wymienne, gdyż mają to samo wyposażenie. Pod wagonem silnikowym w specjalnie ryglowanych skrzyniach umieszczone są aparaty elektryczne WN, ponadto pod wagonem silnikowym znajdują się oporniki rozruchowe, przetwornica główna, przetwornica oświetleniowa oraz sprężarka i zbiorniki główne sprężonego powietrza. Cztery zawieszone systemem tramwajowym silniki trakcyjne, każdy o mocy ciągłej 145 kW i mocy godzinowej 185 kW ( połączone na stałe po dwa w szereg ), tworzą dwie grupy, każda z przynależną grupą oporników rozruchowych. W czasie rozruchu grupy silników najpierw łączone są szeregowo, a następnie równolegle. Cały rozruch odbywa się całkowicie samoczynnie i wykonywany jest stycznikami na wale kułakowym z napędem elektropneumatycznym systemu Reszetowa, sterowanym przekaźnikiem samoczynnego rozruchu. Dwa prototypowe zespoły EW-55 zostały wykonane w 1958 r., a do 1962 r. Pafawag dostarczył 72 zespoły tej serii. Prędkość zespołów wynosiła 100 km/h.
|